معنی قبیله آتیلا

هون

ایل، طایفه

آتیلا. (اِخ) پادشاه قبیله ٔ هون که در 434 م. امپراطوری روم شرقی و غربی را مغلوب و بپرداخت خراج ملزم ساخت. وفات او در 453 م. بوده است.

قبیله. [ق َ ل َ / ل ِ] (ع اِ) گروه از فرزندان یک پدر. (منتهی الارب). گروهی مردم از یک پدر. (ترجمان علامه ٔ جرجانی). جماعتی را گویند که از یک پدر باشند. (برهان). || پاره ای از کله ٔ سر فراهم آمده با پاره ٔ دیگر. ج، قبایل. || دوال لگام. || سنگ بزرگ سر چاه. (منتهی الارب).

طائفه، عشیره، قبیله

پادشاه قبیله هون

گروه، گروهی از فرزندان یک پدر

(قَ لَ یا لِ) [ع. قبیله] (اِ.) طایفه، گروه. ج. قبایل.

پسرانه، نام پادشاه قبیله هون که امپراطوری روم شرقی را شکست داد 0

پسرانه، توانایی، توان، سلطه و نفوذ

گروهی از مردم دارای نژاد، سنت، دین، و فرهنگ مشترک،
گروهی از فرزندان یک پدر،

کاروان

آل، اعقاب، ایل، تبار، تیره، جماعت، دودمان، شعب، طایفه، عشیره

tribà¹

Abstammung (f), Sippe (f), Stamm (m), Volksstamm (m)

589